Al tal van jaren wil de Wetenschap de mensheid doen geloven dat het dier in welke vorm dan ook absoluut geen emoties bezit, laat staan dat het weet zou hebben van gevoelens en gezichtsuitdrukkingen zouden al helemaal uit den boze zijn want de zogenaamde, daarvoor benodigde spieren, waren niet aanwezig.
Tig keren heb ik me afgevraagd hoe ze aan deze "wijsheid" kwamen, ik probeerde het te geloven maar zag keer op keer het tegenbewijs, ik probeerde te begrijpen waarom ze de mens dit wilde doen geloven maar kreeg hier zoveel nare gedachten over dat ik deze gedachten niet meer toe wilde laten.
Al sinds mijn prilste levensjaren maakte ik de dieren tot mijn beste vrienden, was het voor mij de normaalste zaak van de wereld om een dier (welk dier dan ook) als mijn gelijke te beschouwen, ik behandelde ze met respect en liefde en kreeg het van hen in dezelfde waarde terug.
Ik ben het ermee eens dat ook een dier vb hond bepaalde basis zaken moet leren, dat moet tenslotte iedereen, willen we kunnen overleven in de maatschappij maar ik leerde evengoed dat hardhandig optreden naar een dier slechts een vernederende uitwerking had, het dier in dit geval de hond kent wel degelijk het gevoel om vernedert te worden en laten we eerlijk zijn, we weten heel goed dat dit een rotgevoel is dus waarom dit doen naar een dier toe ?
Op dat vlak begreep ik ergens wel dat het lekker makkelijk was om te gaan redeneren dat een dier geen gevoelens noch emoties kent, zo kreeg de mens een vrijbrief om het dier naar believen te behandelen !
Ondanks het feit dat ik nog vrij jong ben, heb ik al een rijke ervaring wat betreft dieren achter de rug, ik leerde dat een dier, zo ongeveer, elk gevoel, elke emotie heeft die een mens bezit. Sterker nog, ik ontdekte bij zo ongeveer elk dier eigenschappen die veel van de hedendaagse mensen missen namelijke de onvoorwaardelijke liefde, onbaatzuchtigheid, het totaal missen van het materialistische gevoel.
Heel vaak zag ik de dankbaarheid op de gezichtjes van de vele zwerfpoesjes als ik ze een bakje eten gaf, geen gezichtsuitdrukking, zo stelt me, nou ik kan met zekerheid het tegendeel beweren.
Zelfs de indische wurgslag die ik mocht strelen liet me via haar oogjes merken dat ze hiervan genoot ...
Ik ben maar een mens en kan het niet weten en ik ben al helemaal geen wetenschapper dus ik heb al helemaal geen recht van spreken.
De mensen die achter de zogenaamde kennis van deze wetenschap staan, kunnen naar hartelust verder gaan met het doodknuppelen van zeehonden want ze hebben toch geen gevoelens, ze gaan lekker verder met het vetmesten van ganzen, het martelen van honden, katten en noem maar op.
Ondanks ik het tegendeel weet en alle vele malen heb mogen ondervinden voel ik me soms beschaamd om een mens te zijn.
Men zegt immers niet voor niets het MensDom en het DierenRijk !
Met dank aan de mensen die net als ik de dieren respecteren (wordt vervolgd)
