In het paranormale wereldje staan net zoals in het gewone dag dagelijkse leven goed en kwaad pal naast mekaar, niets is puur zuiver maar er is ook niets dat pure slechtheid is. Zo is het nu, zo ook was het jaren geleden.
Dit is niet mijn verhaal maar het verhaal van mijn vader en wijlen mijn oom.
Ik kom uit een familie waar het paranormale altijd een grote rol heeft gespeeld, het was een onderdeel van het leven, net zoals het nu voor mij net zo gewoontjes is geworden als eten en drinken dat is.
In de tijd dat mijn vader en mijn oom nog jonge vlegels waren ging alles er nog heel anders aan toe, er waren nog uitgestrekte grasvelden waar je naar hartelust in kon rennen, in de drukkere gedeeltes van het dorp kon je nog lekker mensen foppen om daarna hard weg te rennen en er was niets zo spannends als de kludde (paragnost, medium) van het dorpje te storen.
De kludde was een integer mens die zich graag bereid toonde om mens en dier met raad en daad bij te staan. De man van de bezweringen was een vrij geliefd man, een begripvol mens. Er was echter een ding waar mijn oudoom zeer zuinig op was en dat was het Boek, het Boek was een verboden iets waar enkel hij toegang toe mocht hebben, de man beweerde zelfs dat elk een die het boek zou aanraken, een zware vloek over zich heen zouden krijgen.
De twee vlegels vonden dit natuurlijk een interessant iets en wilden toch wel eens uitproberen of dit ook klopte ...
Op een dag besloten ze het huis van de Knudde in de gaten te gaan houden om als de Knudde het huis zou verlaten, snel binnen te lopen om het Boek weg te halen. Toen de jongens op een gegeven moment de man zijn huisje zagen verlaten en hem zelfs het dorp uit zagen lopen, haastte mijn oom zich naar het huisje, rende naar het Boek en legde er zijn hand op om het weg te grissen. Op dat ogenblik voelde hij een zware hand op zijn rechterschouder ... Kludde stond vlak achter Louis en keek hem recht in de ogen: je hebt een ongeschreven wet geschonden, jongen, zo sprak hij, je kent je lot nu. De jongen schreeuwde het uit van angst en rende richting zijn makker.
Dat de vloek werkelijk zijn werk deed werd maar al te snel bewezen, Louis, de jonge vlegel, kwam op een onverklaarbare manier onder een dorsmachine terecht en liet er het leven bij ...
Of het nou echt door de vloek kwam of het dom toeval was, wie zal het zeggen ...
En had de Kludde het recht om dit te doen of mocht hij zijn kunde enkel voor goede, positieve doeleinden gebruiken ?
Ik, persoonlijk, heb er mijn eigen mening over, je doet goed als je goed kan en mag doen maar (en dat is mijn stelling) indien men op een negatieve manier aan mij of de mijnen komt dan mogen ook de negatieve krachten gebruikt worden.
Zo deed ik het, zo doe ik het, zo zal ik het doen.
